Η Μπέττυ Αρβανίτη στην πρώτη της συνάντηση επί σκηνής με έναν από τους πλέον ταλαντούχους σκηνοθέτες της νέας γενιάς, το Δημήτρη Καραντζά, παρουσίασε τνο Γυάλινο Κόσμο, του Τενεσί Ουίλιαμς τη θεατρική περίοδο 2018 - 2019. Το έργο γράφτηκε το 1944 και παρουσιάστηκε την ίδια χρονιά στο θέατρο Civic στο Σικάγο.  Αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη θεατρική επιτυχία του Ουίλιαμς.Ο αμερικανός συγγραφέας σε πολλά από τα έργα του ενσωματώνει στοιχεία της δικής του προσωπικής ζωής κι εκείνης των παιδικών του χρόνων με την οικογένειά του.Ο Γυάλινος Κόσμος θεωρείται το πιο αυτοβιογραφικό του.

 

το σκηνικό είναι μνήμη(...) ,

το έργο είναι μνήμη (...) ,

στη μνήμη όλα συμβαίνουν στη μουσική

Tενεσί Ουίλιαμς

 

Ο σκηνοθέτης της παράστασης Δημήτρης Καραντζάς σημείωνε στο σημείωμά του:

«Η παράσταση επιχειρεί να φωτίσει εκτενώς αυτή ακριβώς τη διαδικασία ,της ανάσυρσης που σημειώνει ο συγγραφέας στον πρόλογό του . Ο παρών χρόνος ,ένας συγκεκριμένος χρόνος του παρελθόντος που επιστρέφουν τα πρόσωπα του έργου για να ξανά αντιμετωπίσουν το τραύμα τους , και ένα ακόμα βαθύτερο- ευτυχέστερο – παρελθόν στο οποίο ανατρέχουν ως καταφύγιο . Μ αυτή τη δομή και με πολύ καινοτόμες - ακόμα – σκηνικές επιλογές ο Ουίλιαμς δημιουργεί ένα εντελέστατο δράμα για την ύπαρξη και την ίδια τη λειτουργία του θεάτρου . Ένας κατασκευασμένος ρεαλισμός ,μουσικής δομής που επιχειρεί να συνομιλήσει με τις απαρχές της θεατρικής πράξης»

 

Αποσπάσματα από κριτικές

Μια παράσταση που μας ξαναχάρισε το σπουδαίο έργο του Τενεσί Ουίλιαμς, που μας παρέσυρε σε δικές μας μνήμες και καταπακτές, που ανέδειξε τη θεατρική διαδικασία, την ευθραυστότητα και τη ρώμη του.

Όλγα Σελλά, www.popaganda.gr

 

Το συναρπαστικό, κατεξοχήν αυτοβιογραφικό έργο του Ουίλιαμς, γραμμένο ως ξόρκι οδυνηρών βιωμάτων κι ενοχών, σε μια παράσταση που ανασυστήνει ευφάνταστα το δραματουργικό μοτίβο της βιωμένης ανάμνησης.

Τόνια Καράογλου, Αθηνόραμα

 

Μια διαφορετική προσέγγιση δημιούργησε ο σκηνοθέτης και οι συνεργάτες του, εναρμονίζοντας άψογα τη δραματική με την κωμική διάσταση, έτσι ώστε η μία να εμπεριέχει και ν' αναδεικνύει την άλλη με τρόπο αβίαστο, ερεθιστικό, απολαυστικό, σύγχρονο. Εξαιρετικές οι ερμηνείες του Χάρη Φραγκούλη ως Τομ και της Μπέττυς Αρβανίτη ως Αμάντας.

Λουίζα Αρκουμανέα, www.lifo.gr

 

Η Μπέτυ Αρβανίτη εμφανίζεται τόσο απελευθερωμένη όσο λίγες φορές την έχουμε δει• μια πρώτης τάξεως Αμάντα που μετακινείται με χάρη από την προσδοκία στην ψευδαίσθηση κι από την ψυχαναγκαστική υστερία στη ματαίωση

Στέλλα Χαραμή, www.tospirto.net

 

Ο χαρισματικός σκηνοθέτης, με την αγαστή σύμπλευση των συνεργατών του, φτιάχνει μια παράσταση εύθραυστη, χειροποίητη, επικίνδυνη, στην ουσία της πειραματική, μια δημιουργία που προσεγγίζει με καθαρή ματιά το αρυτίδωτο αριστούργημα του Τένεσι Ουίλιαμς.

Σοφία Ευτυχιάδου, www.elculture.gr

 

Πώς τα καταφέρνει ο μικρός αυτός κόσμος από γυαλί να καθρεφτίζει πάνω του κάθε γενιά του θεάτρου μας…

Γρηγόρης Ιωαννίδης, Εφημερίδα των συντακτών

 

Από τις πιο άρτιες και συναρπαστικές παραστάσεις-προτάσεις της σεζόν που σκηνοθέτησε με οίστρο, ευρηματικότητα και δεινότητα ο Δημήτρης Καραντζάς.

Βασίλης Μπουζιώτης, www.enikos.gr

 

Μια παράσταση-σταθμός, μάθημα σκηνοθεσίας για τους επιγόνους.

Νίκος Ξένιος, www.bookpress.gr

 

Η Μπέττυ Αρβανίτη φτιάχνει με πρωτογενή υλικά έναν ρόλο πρότυπο, ολόκληρο για ανθολόγηση, μια έξοχη, γήινη, δυνατή, κυριαρχική και ταυτόχρονα εύθραυστη μητέρα σελήνη.

Λέανδρος Πολενάκης, Αυγή

 

Εξαιρετική η Μπέτυ Αρβανίτη ως Αμάντα, ενώ ο Χάρης Φραγκούλης που αλωνίζει, ως πολυεργαλείο, τη σκηνή ερμηνεύοντας τον Τομ, αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι διεκδικεί άξια το «παράσημο» του καλύτερου ηθοποιού της γενιάς του – μάλλον και προηγούμενων.»

Πέπη Ραγκούση, www.in.gr

 

Απωθημένα όνειρα, πάθη που γδέρνουν τη ψυχή και το σώμα. Ήρωες που είναι φυλακισμένοι σε προσωπικούς εφιάλτες. Το έργο του Τενεσί Ουίλιαμς βρήκε καλό δρόμο στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας.

Διονύσης Μαρίνος, Andro.gr

 

Η παράσταση στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας προσφέρει βίωμα, πλήρες, σύνθετο, αναπάντεχο. Εξέρχεσαι απογυμνωμένος με όλες τις αναστολές διαλυμένες και τις όποιες προκαταλήψεις θρυμματισμένες. Η σκηνοθεσία του Δημήτρη Καραντζά και η ρωμαλέα κοσμοθεωρία του απογείωσαν τον οικείο «Γυάλινο κόσμο» και τον μετουσίωσαν σε εμπειρία ολικής κάθαρσης. […]Ρεσιτάλ ερμηνείας από την Μπέτυ Αρβανίτη και τον Χάρη Φραγκούλη, με αλησμόνητες σκηνικές παρουσίες. Εξαιρετικοί και οι Ελίνα Ρίζου και Εκτορας Λιάτσος. Η γλυπτική εγκατάσταση της Φαίδρας Οικονόμου μας έδωσε μια δυνατή εκδοχή του ιδιωτικού κόσμου της Λώρας"

Νίκος Βατόπουλος, Καθημερινή